bommels 1

De èchte stoet is pas vanavond. Maar in de voormiddag komen de wagens en fanfare ook al eens door het centrum. Zonder de drukte (want daar komt echt geen kat naar kijken) en zonder de verkleedde en halfgekke feestvierders. Ik kondigde dus aan dat ik erheen zou gaan met Luca. Of Jona ook mee wou?

'Jààààà!! En nu zijn er nog niet veel mensen eh? en nu is het oook niet donker eh! Ma dàn ben ik niet bang se!' (en waarom had ik niet eerder aan dit alternatief gedacht?) Ik verwittigde nog even voor de fanfare (waar hij vorig jaar wèl als de dood voor was), maar dat was geen probleem. 'Ik ga mijn trommel wèl ook mee nemen se.'

En de jongens zaten even later, goed ingeduffeld, mèt trommel naar de praalwagens te kijken. Ik zag Jona nu en dan es krimpen bij het tromgeroffel en trompetgeschal, maar hij hield vol dat hij niet bang was. Luca was ook behoorlijk onder de indruk, maar niet bang.

Bovendien hadden we een tonnetje meegenomen, want uit ervaring wist ik al dat je 'smorgens vèèèl meer snoepjes krijgt. Terwijl die 'savonds gewoon van de wagens worden gegooid kwamen de praalwagenfiguren nu persoonlijk tot bij Jona en Luca om hun doosje te vullen.

De buit: een pak snoepjes, een feesthoedje, 2 bandana's, ballen, pennen, 2 toeters en 2 blije kindjes.