Jona heeft ons gemist wanneer hij van school komt. Zoveel is duidelijk. Ik kan geen twee stappen zetten zonder hem achter mij aan. En het is nu de tweede avond op rij dat ik mijn slapende kindjes allebei in het zelfde bedje terug vind.
Jona mist Luca blijkbaar zo erg dat hij zelf bij hem in zijn bedje kruipt en zo (gister zelf met zijn armpjes rond Luca) in slaap valt.
Om van te smelten zo lief :)
--enne deze morgen tranende oogjes en even een bibberlipje, maar hij heeft zich toch herpakt en dus niet gehuild!
3 opmerkingen:
Amai, dat is inderdaad om van te smelten! Ik krijg er nu al een warm hartje van :)
Wat goed dat hij het, ondanks het gemis, blijkbaar toch naar zijn zin heeft in zijn klasje
oooooooooooooooooooooooo
heel stoer! en dat samen in bed *smelt* daar zou ik dus uren bij blijven zitten, kijken...
Een reactie posten