Vréselijk was het vandaag. Soms zou ik hen - de jongens dus- écht gewoon es ergens willen afzetten of zomaar het huis uitlopen en de deur achter me dichttrekken. Rondje lopen en terugkomen dàt zou nog es deugd doen.
Eerst was het Luca die in de zoveelste huilfase zit. Wat kan dat kind toch 'blèten' zeg voor alles en voor niks. Bovendien is ie 16 maand en in één of andere prépeuterpuberteit als ik het boekje 'jonge ouders' mag geloven ('tis ook altijd wat)en dus gooit hij zich de laatste dagen steeds vaker en langer krijsend op de vloer, over tafels, ondersteboven en achterstevoren in de buggy of het bed om zijn ongenoegen duidelijk te maken. Gelukkig wordt ie daar ook moe van (hihi) en heeft hij 2 dutten gedaan én ging bovendien ook nog es op tijd zijn bed in.
Nadien was het Jona. Die zoals elke dag van deze week ontzettend (extreem dus) uitgelaten is vanwege de kermis. Ik heb echt waar nog niet één kind zo gek als hij zien doen bij het zien van de molentjes. Jammer genoeg heb ik ook nog niet één kind zo vreselijk zien doen bij het verlaten van de kermis. Huilen, tieren, roepen, weglopen. Je zou denken dat ik net de doodstraf uitsprak.
De regels zijn nochtans duidelijk (elke dag 3 keer zelf iets kiezen + 1tje samen met Luca), we tellen ze samen af en hij ziet het 'einde' duidelijk aankomen. Ik ben ook consequent, want als ik 'gedaan' zeg is het ook altijd gedaan. En we doen nu al elke dag hetzelfde en hij weet ook dat de kermis er morgen gewoon nog is.
Toch gaat Jona na dat laatste ritje door het dak. Toch gaat ie schreeuwen en tegenwerken. Toch ging ie vandaag (weer) lopen zodat ik Luca (weer) bij een dametjes op leeftijd moest achterlaten om de achtervolging in te zetten. --en wat kan Jona snel lopen zeg. Mocht ik 'm vervolgens huilend en stampend proberen meekrijgen terwijl een buggy voortduwend. En omdat dat niet lukte -- probeer zelf maar-- heb ik Jona toen maar 'aan de lijn' gedaan. Eén kant van mijn trui ging rond Jona's pols en het andere aan de buggy. 'twas geen zicht en het zag er waarschijnlijk 'wreed' zielig uit (aan de starende blikken te zien), maar Jona ging wél mee.
En hij kreeg zijn filmpje -- waar hij elke dag naar kijkt -- ook niet te zien en dàt vond hij héééél erg.
De rest van de avond werd ingekleurd door verschillende woede-aanvallen van Jona's kant om ditjes en datjes. Een werkboekje* kon de boel wat sussen en tegen half negen kreeg ik eindelijk RUST.
*ik vrees dat er op school niet veel meer dan spelen is dezer dagen. Honger naar werkboekjes (nadenken dus) in combinatie met het huidige gedrag doet belletjes rinkelen. Dit weekend es flink zijn kopje aan het werk zetten en hopen dat ie er wat aan heeft.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Dit gaat nu waarschijnlijk een beetje raar overkomen, en ik bedoel het echt niet zo cru zoals het hier zwart op wit te lezen staat, maar moest mijn dochter zo een scène maken, ging ik de volgende dag echt niet terug naar de kermis hoor!! Bevestig (en versterk) je zo zijn negatieve gedrag niet? Hoe lelijk hij ook doet, we komen morgen toch gewoon terug...???
Oeioei, dat zijn zo van die dagen hé...
En wij hebben er dan nog maar één, maar ik zou ze soms ook wel eens letterlijk aan een haakje willen hangen.
Wedden dat het morgen een superdag is? :)
Oh jee, wat een dag. Zo typisch dat al die dingen samen verkeerd lopen.
Wel goed dat je consequent volgehouden hebt bij de kermis-scene. Op zo'n moment, zeker met publiek erbij, is het heel verleidelijk om toch nog een keer toe te geven denk ik...
En hem aan de lijn houden met je trui, je moet er maar opkomen in zo'n crisissituatie! :)
@anoniem
Dat klinkt logisch, maar dat zou unfair zijn omdat de straf pas de dag erna komt en daar ben ik echt niet voor. Als hij bijvoorbeeld vandaag iets doet wat echt niet door de beugel kan, dan zou hij als straf wel niet naar de kermis mogen.
Maar niet naar de kermis mogen is wel de allerzwaarste straf die Jona kan krijgen, dus het moet al erg zijn (weer weglopen bijvoorbeeld) om dat aan de hand te krijgen.
als Isla zowat weigerde om een hand te geven heb ik haar ook vastgebonden met mijn sjaal... het was nogal een zicht maar het werkte wel even... ;-)
lijkt me moeilijk zo een situaties met 2 kids...
Een reactie posten