extreem

Zondagavond had Jona ons reeds getrakteerd op een extreme woede-aanval waarbij oma en ik hem letterlijk de kleren van het lijf moesten sleuren, in een houdgreep houden bij het wassen en hem dan met man en macht weer probeerden aan te kleden.

Gistermorgen waren er dan even de traantjes, maar de rest was goed verlopen voor zover ik weet. Tot vannacht dan.

Het is al een week of twee moeilijk Jona in bed te krijgen wegens--zo veronderstel ik-- niet moe genoeg. Een dutje van anderhalf uur in school is eigenlijk van het goede teveel voor Jona -- die voorheen geen dutjes deed. En de tot voor de vakantie leek het weinig kwaad te kunnen. Het nieuwe van de school was vermoeiend genoeg om toch nog te kunnen slapen 'savonds.

De laatste twee weken echter is het wachten geblazen tot half negen en mits een kookwekker die duidelijk het slaapuur aangeeft wou het ook allemaal nog lukken. Zelf gisteravond ging Jona er zonder tegensputteren in.

Maar blijkbaar kon hij niet slapen. En na verschillende kamerbezoekjes mocht hij van mij bij mij komen liggen in de hoop dat dit slaapbevorderlijk zou werken (as if). Geen van beide partijen heeft geslapen en tegen Half 5 was ik het grondig beu. Ik bracht Jona terug naar zijn eigen bed en hij trakteerde me op een helse krijspartij.

Zelf doodop nam ik Luca -- die door de décibels wakker was geworden -- mee met mij, sloot het hekje en liet een hysterische Jona achter. Hopend dat hij het wel zou opgeven.

Hij gaf niet op en zijn geschreeuw lokte papa die hem uiteindelijk kon kalmeren en bij hem is blijven slapen.

Ik mocht er om half 7 weer uit en Jona die ligt nu natuurlijk wel in dromeland en er wordt dus gespijbeld vandaag.

Ik zal toch es moeten vragen Jona's dutje in te korten of af te schaffen vrees ik.