De eerste echte, welgemeende 'mama' horen zeggen vind ik heel speciaal. Ik heb er bij Jona lang op moeten wachten (14 maand)en het was bij hem ook echt duidelijk dat hij toen voor het eerst 'mama' zei en 'mama' bedoelde.
Bij Luca ligt het een beetje anders. Zij brabbel'mamamamam' is langzaam geëvolueerd naar 'mama' en hij zegt dus eigenlijk al een hele tijd 'mama'. Maar vandaag was het in mijn ogen toch zo'n beetje de eerste ECHTE 'mama'. De 'mama' die me in mijn hart geraakt heeft bedoel ik dan.
Eigenlijk waren we aan het oefenen op 'papa' (blijft steken op baba) terwijl Luca op de verzorgingstafel lag. Luca zegt dus een hele tijd 'baba' en stopt dan plots om naar mij te wijzen en heel duidelijk 'mama' te zeggen. En DAT was mijn bijzonder 'mama'-momentje :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten