Voornaamwoorden zijn voor peuters een moeilijk iets. Ik, jij, wij enz. Het verandert altijd van plaats en wie de ene keer ik is, is de andere keer weer jij. Daarbij komt nog de moeilijkheid van het bij naam aanspreken. Als ik tegen Jona sprak zei ik altijd 'mama gaat dit of dat doen' terwijl ik eigenlijk 'ik ga dit of dat doen' zou moeten zeggen.
De laatste maand heb ik heel hard mijn best gedaan om daar op te letten en de voornaamwoorden zelf juist te gebruiken en het loont. Sinds gisteren refereert Jona niet meer met 'nona' naar zichzelf maar met 'ik'. 'Ik ooook!!!' horen we hier nu al twee dagen bij van alles en nog wat. :)
'Mijn' gebruikt hij al enige tijd juist en ook 'jij' komt af en toe tevoorschijn als hij tegen Luca tettert.
Goh, wat wordt hij toch snel groot...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten