Jona houdt wel van doolhoven. Op papier dus.
Want vandaag had ik het fantastische (not) idee om de jongens mee te nemen in het spiegelpaleis (glazen doolhof).
Jona's enthousiasme sloeg al snel om in paniek toen hij zich 'gevangen' voelde. Door zijn paniek vergat hij vervolgens zijn armen voor zich te houden en omdat hij er zo snel mogelijk uit wilde liep hij verschillende keren vrij hard tegen het glas aan.
Omdat ik Luca ook nog bij me had lukte het me niet goed om Jona rustig te krijgen en bovendien slaagde ik er door de stress zelf ook niet meer in de uitgang te vinden. We gingen er toen uiteindelijk maar zo vlug mogelijk langs de ingang terug uit.
Jona kwam er al snikkend en een buil rijker uit, mama weer een beetje wijzer.
*En Luca vond het allemaal wel leuk, snapte het hele drama helemaaal niet :)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Ik ben als kind ook eens heel hard tegen zo'n raam gelopen en sindsdien heb ik er ook een lichte hekel aan :)
och, erme.
maar het logje hieronder is fijn nieuws zeg =) (en ik hoop dat het met 'pietje' inmiddels ook beter gaat?!!)
@inge: 'pietje' ziet er weer helemaal tiptop uit :)
Ach... wat klinkt dat vervelend, zeg. Denk je dat je een leuk uitje hebt, en dan blijkt het heel angstig te zijn.
Een reactie posten