Gisterennamiddag kwam neefje op bezoek. Hoe kan dat anders dan leuk zijn natuurlijk. Maar dit keer was het toch nèt een beetje anders. Want de jongens (Jona en neefje)hebben dit keer ècht samengespeeld.
Jona, die zich normaal gezien afzijdig houdt of op zijn eentje gaat zitten spelen als neefje komt, liet zich volledig gaan. Het was mooi om zien. En ik was blij ook. Dat IK het eens kon zien.
Want Tante had ook al verteld dat Jona de laatste keer bij haar ook zo goed samenspeelde met nichtje. Maar tussen horen en zien...
Ik hoor Jona ook steeds meer verhalen vertellen van school over spelen met kindjes uit de klas. Dus ondanks zijn recente negatieve houding tegenover school lijkt het overdag wel allemaal goed mee te vallen.
Zijn sociaal gedrag gaat in sprongen vooruit en de zorgen daaromtrent smelten telkens weer een beetje meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het zal nog een assertief, sociaal en vlot baasje worden! Kan me voorstellen dat er een pak(je) van je schouders valt.
Een reactie posten