Geduld hebben is een schone zaak. De vraag is alleen, hoeveel geduld kan je van een peuter en net-kleuter verlangen?
Anderhalf uur was alvast veeeeeel te lang. Maar zo lang stonden we deze ochten in de rij bij het ACV (om mijn verlof om familiale redenen bij de werkloosheid te verlengen met nog een jaar).
Het eerste half uurtje ging wonderwel. De kindjes liepen wat rond, speelden wat, waren stil. De stilte verdween in het tweede halfuur toen ze van trappen begonnen te springen en nèt iets luidruchtiger werden. En toen Jona viel was het helemaal gedaan met de rust.
Het laatste half uur was een marteling (voor al wie daar zat te wachten met ons). De kindjes konden niet meer stil zijn (duh). Luca liep steeds richting trappen 'huis!' te roepen, Jona had honger en was moe.
En IK had nog geluk, want daar zaten ook vrouwen met babytjes. Hèèèle kleintjes nog te KRIJSEN. Niemand kon hèn uitleggen wat ze daar zo lang in die maxi-cosi lagen te doen natuurlijk.
En ik vond het zielig hoor en ik heb het overwogen. Eventjes om die mama's voor te laten, maar wie van de twee dan wel? En hoelang zouden zij binnen zijn? Want mijn kindjes waren ook OP. En ik koos voor die van mij. Zoals diegene voor mij koos voor die van haar.
Ieder voor zich.
Eigen kinderen eerst.
Niks hoffelijks aan, maar so be it.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Goh, ge kunt goed zijn, maar ook té goed he...
Zoals je zegt, jouw kinderen waren ook op, en terecht. Een anderhalf uur duurt een eeuwigheid voor kinderen. Het is voor ons al bijna onmenselijk lang wachten. Ik mag er niet aan denken dat ik Nora zo lang zou moeten entertainen of rustig houden, dat gaat gewoon niet.
Moest je daar zitten wachten hebben zonder kinderen, had je ze misschien wel voorgelaten...
en hoe heb je dat volgehouden? oordopjes ingestoken??? :-)
Om diezelfde reden stel ik het hier al eenmaand uit om mijn adreswijziging bij het acv te gaan doorgeven. Nog 1 week en dan moet ik alleen Sienna nog meenemen.
@Tamara, ja hoor. was ik alleen ik had ze voorgelaten :) en zelf met de kindjes had ik ze voorgelaten als ik niet zelf al zo lang zou staan wachten hebben.
@Isla euh... Jona is nogal een 'blèter' gelijk ze dat zeggen. Ik kan dat gehuil intussen al vrij goed negeren.
@Katrien
:) twas al een maand uitgesteld en vandaag was de allerlaatste dag dat het kon :p anders was ik mijn verlof kwijt.
Ach, ik zou dat ook niet volhouden ze. Als u kinderen zo druk en op zijn dan kan hoffelijkheid me gestolen worden:)
Een herkenbare situatie... Het is inderdaad vreemd dat je het gehuil van je eigen kindjes beter kan verdragen, lees negeren, dan van een ander. Er was ooit eens iemand die z'n vingers in z'n oren stak, toen Maxime al een hele tijd een scène aan het maken was. Ik voelde me vreselijk. Gelukkig komt het zelden voor.
das ook vies lang wachten, zeg. maar weer wat geleerd, volgende keer een complete tas met speelgoed, drinken èn lekkers mee ; )
Een reactie posten