Jona klaagt van buikpijn. Al lang. Maanden al eigenlijk.
En ik weet nog steeds niet waarom.
Toen hij naar school ging besteedde ik er weinig aandacht aan. Misschien was hij nerveus (op school zei hij er nooit wat van) dacht ik zo.
Maar nu, tijdens de vakantie blijft het gezeur doorgaan. 'mama,, kheb buuiikpijijijn...' op zo'n zagerig toontje en meestal niet meer dan een mededeling vooraleer hij gaat verderspelen.
Het lijkt alsof het gewoon niks is. De artsen (1 huisarts en 1 pediater) houden het op constipatie (alsof ik dat zelf niet zou merken) en schrijven allerlei middeltjes voor. Braaf als ik ben heb ik ze hem ook gegeven alhoewel er van constipatie geen sprake is volgens mij. En zoals verwacht doen de middeltjes niks.
Jona klaagt nog steeds. Hij krijgt er nauwelijks aandacht voor (ik zeg: ik weet dat je buikpijn hebt, maar ik kan daar niks aan doen) en het lijkt eigenlijk bijna een gewoonte van hem geworden. Zo'n standaardzinnetje als hij zich niet helemaal 100% voelt of zich verveelt dat hij dan met buikpijn afkomt.
Maar als hij dan ook 'snachts (vannacht dus) aan mijn bed komt staan (dat is al heel lang geleden) met buikpijn vraag ik me weer af. Betekent dat gewoon 'ik kan niet slapen' of heeft ie echt buikpijn?
De hele ochtend gejengel en gehuil en weeral buikpijn jaagt me op. Eigenlijk maakt hij me kwaad op den duur met dat altijd wederkerend zeuren over buikpijn. En meestal denk ik dat er eigenlijk niks aan de hand is. Maar ik kan het gewoon niet zeker weten.
Wat nu als dat kind wèl echt buikpijn heeft. Zijn stoelgang is in orde en de dokters zeggen dat hij in orde is. Moet ik gewoon nog enkele maanden wachten en zien of het vanzelf verdwijnt of verergdert of moet ik terug bij de arts en wat zeg ik daar dan weer?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
ik zou nog eens teruggaan... al was het voor mijn eigen gemoedsrust...
misschien is er wel iets aan de hand dat ze nog niet hadden gezien...
Wel Jennifer, ik zou met Jona eens naar de osteopaat gaan. Baat het niet dan schaadt het niet.
Da's nu eens echt een klacht waar een osteopaat meer mee kan aanvangen dan een klassieke arts!
Mijn kinderen zijn er al mee geholpen geweest.
Ik zou nog eens naar een kinderarts gaan. :)
Ik zou ook voor een tweede opinie gaan bij een andere arts. Mijn mama vertelde mij dat ik als kind, toen bijna 3 jaar, op een gegeven moment ook alsmaar kloeg over buikpijn, wat ze ook afwimpelde. Een kind zegt idd snel "ik heb buikpijn". Tot ik op een gegeven moment dubbel toe zat op mijn potje. De arts laten komen, en wat bleek: een gesprongen appendix! Dus hier wordt "buikpijn" meteen serieus genomen ;-)
Osteopaat is toch ook zeker geen slecht gedacht hoor...
De meningen zijn nogal unaniem blijkbaar: toch nog eens laten nakijken, bij een (kinder)arts of osteopaat. En ik ga er in mee.
Volg jemoederinstinct: als je het vermoeden hebt dat er iets niet pluis is (en dat nachtelijk klagen lijkt mij alleszins niet zo pluis): laten checken!
Kleine kinderen kunnen ook niet altijd de pijn goed lokaliseren (zeker inwendige pijn) en als Jona aangeeft dat hij buikpijn heeft, kan die pijn ook hoog in de buik, of in de rug of in zijn zij zitten.
Succes ermee!
Misschien is het een 'milde' allergie? Mijn zoontje krijgt buik krampen van soja bv, klaagt niet overdag maar duwt wel vaak op z'n buik en wordt gegarandeerd wakker s'nachts wakker na zijn eerste 'diepe' slaap, zo rond 2 uur - als ik hem soja geef. Hij krijgt er geen diarree van.
Misschien allergietests? Of es opschrijven wanneer hij klaagt wat hij gegeten heeft?
Een reactie posten