Kermis

Eindelijk is het zover. Na haast een half jaar wachten is de kermis terug in onze stad. Jona zou 'op alles' gaan inclusief die dingen voor volwassenen. Want in zijn ogen was hij intussen toch al veeeel groter geworden...

Het werd dus niet 'alles', maar toch veel. De standaardmolentjes, auto's, de reuzetrampoline en als afsluiter de eendjes. En die eendjes hebben ons nogal wat last bezorgd zeg! Na het vangen was het niet het pakje wat hem interesseerde, maar het draaisysteem van de eendjes... Jona wou blijven kijken naar die eendjes. En zien waar ze heen gingen en hoe ze weer tevoorschijn kwamen en na 15 minuten naar eendjes staren (en de mensen naar ons, wat wat stonden we daar nu in godsnaam zo lang te staan?) heb ik 'm dan maar krijsend weg moeten dragen.

Dat het 'feest' in tranen zou eindigen had ik wel verwacht. Het einde van zo'n langverwacht iets komt altijd te vroeg. Maar zoveel verdriet omwille van eendjes KIJKEN... dat zal je maar weer met Jona hebben.