Afscheid van de kermis

Gisteren was het de laatste kermisdag en Jona wist het.
En ook deze morgen, toen we de mannen aan het afbreken zagen, hield hij zich sterk. Hij kon nog net afscheid nemen van zijn favoriete molen en ging toen naar school.

Alleen stond er om half 4 nog steeds een halfopgebroken attractie (auto's) en Jona wou blijven kijken. Kijken naar de autootjes in de vrachtwagen, kijken naar de mannen, kijken naar de baan die afgebroken werd. 'Kwil NOG een klein beetje blijven kijken mama' nadat we daar al 20 minuten hebben staan 'kijken' dus.

Ik vind 'blijven kijken' op zich geen onredelijke vraag en als het hem zo'n groot plezier doet... Alleen begon Luca het wel zat te worden en het eten moest ook nog klaargemaakt. En dus moest Jona toch mee en dus kwamen toen de traantjes.

En de mannen van de kermis hadden medelijden en gaven hem nog extra kaartjes, voor als ze (in de herfst) terugkomen. En Jona hield ze goed vast en kroop (verdrietig) in de buggy.

Tot over 6 maanden.