Stille waters

Zo op het eerste zicht lijkt Luca een makkelijk kind. Hij is rustig, veeeel rustiger van aard dan Jona. Hij is ook sociaal, stùkken socialer dan Jona. Hij is minder extreem qua temperament. Ook wel opgewekt, maar niet hyper. Wel communicatief, maar niet all over the place. Wel es boos, maar zonder megawoede-aanvallen.

Alleen blijkt het 'opvoeden' op zich toch niet veel vlotter te gaan dan bij Jona. Luca is een ongelooflijk kieskeurige eter en verschillende 'motivatie'strategiën passeerden de revue. In de handen klappen blijkt de meest succesvolle en de laatste week kan ik zeggen dat hij toch redelijk eet.

Onze kleine peuter is ook nu al een meester in manipuleren en weet perfect hoe en wanneer een huilbui te plaatsen. Hij houdt van theatraal neervallen, snel wegrennen, 'neeeee!' roepen en hem leren iets NIET te doen is vreselijk moeilijk.

Niet dat hij het verbod niet snapt hoor. Hij snapt het veel te goed en gaat bewust het verbod verbreken waarna hij me uitdagend aankijkt en 'neenee' zegt inclusief vermanend vingertje. Hem gewoon telkens wegnemen werkt niet, dat vindt hij leuk. Boos worden helpt niet, dat vindt hij leuk. Hem afzonderen werkt niet, dat vindt hij leuk. Hem in de hoek zetten helpt niet, dat vindt hij oneindig leuk.

De hoek is zelf goed voor extra veel show. Zo gaat ie bijvoorbeeld op de ruitjes slaan, loopt dan naar de hoek, laat zichzelf daar dramatisch op de grond vallen, faket geween, begint te lachen, loopt uit de hoek en herhaalt het hele spelletje.

Schijn bedriegt, stille waters hebben diepe gronden, don't judge a book by it's cover en nog meer van dat. Luca heeft nog heel wat in petto voor ons...