kwestie van perspectief

Soms krijg ik de vraag of Jona een moeilijk of makkelijk kind is. Braaf of stout. 'Makkelijk' zeg ik dan en 'braaf', maar het is maar hoe je het bekijkt.

Op weg van school naar huis is hij boos geweest omdat hij naar een cafétje (met glijbaan) wou en ik niet. Omdat hij nog wou wandelen en ik niet meer. En thuis rolden de tranen omdat hij 'rode' en geen groene boontjes wou. Het was ook moeilijk om gewoon te zitten aan tafel en ik heb wel twintig keer 'op je knietjes of op je poep zitten' moeten zeggen. En om 7 uurkwamen er weer traantjes omdat hij naar zijn filmpje wou beginnen kijken en het toen al te laat was. En wat later ook nog omdat
hij katamino-figuurtjes (spel met vormen) wou namaken en het niet lukte en dus vlogen de stukjes op de grond en Jona ging er bij liggen en huilen en roepen dat het niet leuk meer was. En toen, bij het slapen gaan was er nog de pamperdiscussie.

De dagelijkse discussie over het niet willen slapen met pamper waarbij ik dan zeg dat hij in bed zal plassen zonder pamper en dan zegt hij dat dat echt niet zal gebeuren, want hij heeft nét nog geplast en 'kijk! mama, mijn buik is leeg! Daar zit geen pipi meer in!' en dan zeg ik telkens weer dat als hij morgen opstaat met een droge pamper, dat hij dàn pas zonder pamper mag proberen. En dan is hij gesust en vol goede moed en overtuigd dat die pamper droog blijft. Maar zijn lijfje werkt niet mee en die pamper blijft natuurlijk gewoon wel nat en morgen herhaalt de hele discussie zich dan nog een keer.


Je zou dan kunnen zeggen dat het toch niet zo goed ging vandaag. Dat er veel tranen en discussies geweest zijn en Jona toch niet echt braaf of makkelijk was.

Maar langs de andere kant heeft Jona absoluut niet meer gepiept over de ijskarren aan de schoolpoort. Ook al stonden er vandaag weer drie en liepen er 'tig mensen te smullen. Hij gluurde es, maar hield zijn mondje wijselijk dicht.

En ook al werd hij boos onderweg, hij is toch verder gefietst en tegen de tijd dat we thuis waren was de bui voorbij. En zijn groene boontjes heeft hij uiteindelijk WEL flink opgegeten en de rode zijn voor morgen. En ook al was 'stil' zitten er niet bij (wanneer wel?) hij is toch OP de stoel blijven zitten (wat dikwijls niet het geval is). En in plaats van het filmpje heeft hij een boekje uitgezocht en samen met Luca gelezen. En bij katamino heeft hij zichzelf kunnen kalmeren en heeft hij zelf de boel opgeraapt en me toen gevraagd of ik wou helpen. (tuurlijk wel)

Jona heeft ook zomaar zijn druifjes met Luca gedeeld terwijl dat niet moest en toen hij als dessert de laatste donut kreeg kwam hij me plots vragen of ik ook een stuk wou proeven en brak zijn lekkernij netjes in twee. Zooooo lief vond ik dat van hem.

Hij is ook spontaan komen opruimen, Is heeeeel stilletjes geweest toen ik Luca te slapen ging leggen en is (afgezien van de pamperkwestie) zonder morren gaan slapen.

En dat zijn de dingen die ik onthoud. En voor mij is de dag goed geweest en voor mij was hij niet speciaal moeilijk vandaag of stout. Hij heeft zijn best gedaan, dat kon ik zien. Ik hoef geen 'braaf' kind dat nooit opstandig wordt en altijd meteen luistert. Zolang hij het maar probeert en gewoon zijn best doet.