Opstaaaaannn

Het is zes uur als het Luca-alarm afgaat.
Slaapdronken ga ik naar zijn kamertje,
lift hem uit zijn bedje en leg hem naast mij neer
in de ijdele hoop op nog een half uurtje rust.

Ik houd mijn ogen toe en Luca nestelt zich naast mij,
begint dan wat te wroeten
en prikt eens in mijn ogen om te zien of ik wel ECHT slaap.
'Mamaaaaa, maammaaaaaa,MAAAAMAAAA!'
klinkt het steeds luider naast me in bed.

Ik schiet in de lach
en luca grijnst (aaaahh, ze is WAKKER lijkt hij wel te denken).
Hij kruipt over mijn hoofd naar het nachtkastje
en met één welgemikte tik gaat de lamp* aan.

Omdat ik me intussen weer slapend houd wordt er terug vinnig in mijn oog gepord
en niet veel later krijg ik mijn bril aangeboden.
Luca wijst naar de deur, begint te 'dadadada'en'
en ik geef me gewonnen.

Ik trek mijn kleren aan,
Luca laat zich uit het grote bed glijden
en trippelt zo snel als maar kan naar de deur.
Ik tik de lamp uit,
Luca schenkt me een brede glimlach
en gebaart me hem te dragen.

Ik pak hem op en aldus begint een nieuwe dag...


*de lampstandaard reageert op aanrakingen