Jona en Luca lijken zowel qua uiterlijk als karakter niet erg veel op mekaar. Dat ze zich beiden 'snel' ontwikkelen zal de grootste overeenkomst zijn en dan nog spitst het 'snel zijn' zich bij elk op andere velden toe.
Daar waar Jona sterker was grofmotorisch, legt Luca zich toe op het fijne werk. Terwijl Jona al duidelijker sprak, kent Luca meer gebaren. Jona was snel 'vreemd' en Luca nog steeds niet echt. Jona was (en is) een nerveus beestje en Luca rustiger, maar hun wil is even sterk :).
Een groot verschil, wat me nu pas is opgevallen, is het 'dingen in de mond stoppen' of het gebrek daaraan bij Luca. Het is gek, maar het is iets wat Luca nauwelijks doet terwijl Jona heel lang en nog steeds eigenlijk dingen in zijn mond stopt(e). Jona weet intussen wel dat kleine dingen gevaarlijk zijn en hij let wel op, maar bij de minste stress of vermoeidheid heeft hij 'mondtroost' nodig. Zijn tut, een knuffel, zijn vingers, een ganse hand als het moet.
Luca bekijkt de dingen, betast ze, draait ze in het rond, gooit ze op de grond, maar stopt ze zelden in zijn mond. Het grote voordeel daaraan is natuurlijk dat ik me minder zorgen hoef te maken. Kleine blokjes, magneetjes, kraaltjes hoeven niet achter slot en grendel en Luca mag zelf al es met de instekertjes van grote broer experimenteren. Leuk leuk leuk zeg.
2 opmerkingen:
iedereen is anders ;-)
leuk toch dat ze zo verschillend zijn...
Onze Maxime stak ook zelden iets in zijn mond. Gaëlle daarentegen ontdekt de hele wereld met haar mondje. Bij mij is het dus omgekeerd. Ik mocht alles laten rondslingeren destijds, nu zal ik goed mogen opletten eens Gaëlle zal kruipen. Ik vind het fantastisch om te zien hoe verschillend mijn twee kindjes zijn. Dat maakt het extra spannend ;-)
Een reactie posten