'kriiii...' Met wazige ogen kijk ik naar mijn klok. 00.34u staat er, precies 40 minuten geleden is Luca in slaap gevallen. Het mocht allicht wel, na zo'n twee uur onverklaarbaar gekrijs.
'kriiiiiii....' hoor ik nog een keer, het lijkt wel het hekje van de jongenskamer ditmaal gevolgd door voorzichtige kindertrippeltjes. Het is Jona. Heeeeeel zachtjes gaat de kamerdeur open en het getrippel komt dichterbij, stopt dan even (zou hij overwegen terug te keren?), maar gaat dan heel beslist verder rond het bed.
Zonder piepje kruipt onze peuter tussen de lakens en nestelt zich tegen me aan. Met één hand knuffelt hij zijn konijntje, met het andere kroelt hij in mijn haar. Hij zucht eens en nog geen twee tellen later ligt hij weer heeeeerlijk te slapen.
'Ik zou hem waarschijnlijk beter terugleggen' denk ik nog en val dan zelf ook in slaap...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
tja, tussen wat je beter moet doen en het ook effectief doen is toch nog een groot verschil.
Ook hier voel ik dat verschil duidelijk... ;-) en denk ik vaak, och... ook dat waait wel weer over zeker?!
Vannacht geen bezoekers gehad :)
Ach, da's toch zóoo lief. Deze nacht had Maxime een nachtmerrie. Heb hem geknuffeld en hij is ook na 3 minuutjes in mijn armen in slaap gevallen. Had ik niet gedacht van mijn peuter van 3 dat dat nog zou kunnen. Ben nog eventjes zo blijven zitten. Heerlijk.
Een reactie posten