Jona is aan het vragen geslagen. Hij wil vanalles weten en laat zich niet zomaar met een kluitje in het riet sturen. Ik vind dat niet erg en geef graag antwoord. Soms gaat dat goed met een vrij simpel antwoord zoals bij zijn fascinatie voor materialen.
'dat (een glas) kan breken, mama'
'ja, dat kan breken, dat is gemaakt van glas'
'ah, en de beker kan niet breken he mama'
'nee, dat kan niet breken'
'das plastiek'
'ja, dat is plastic'
'dat (gaskachel) kan ook niet breken, das ook plastiek?'
'nee, dat is metaal'
'metaal kan nie breken?'
'nee, metaal kan niet breken'.
Andere keren sta ik met mijn mond vol tanden. Niet omdat ik het antwoord niet ken, maar hoe leg je iets ingewikkeld uit in simpele termen?
Een glazen pot gaat in de microgolf en komt er uit met druppeltjes aan het deksel. 'Tis nat, hoe komt dat?' Door verdamping en condensatie is nu niet bepaald een antwoord waar hij meteen wat mee is. Veel meer dan 'door de warmte' is het dus niet geworden. Niet bepaald een fantastisch antwoord, maar goed, we komen er later vast nog op terug.
En vandaag was er de alom gevreesde 'waarom?'-vraag
'Ik wil DAT boekje, mama'
'nee Jona, ik heb hier al een ander boekje voor jou'
'Kheb DAT boekje OOK nodig'
'nee, leg dat boekje maar terug'
'Waarom?'
'Omdat het te moeilijk is voor jou'
'tis nie moeilijk voor Nona'
'Toch wel, dit boekje is beter'
'waarom?'
'dit boekje is voor Jona, dat ander is voor grote kindjes'
'waarom?'
'omdat het moeilijk is'
'kwil t wel e keer proberen se'...
Ik wil best vragen beantwoorden, maar doorgaan tot in het oneindige ligt me ook niet bepaald. 'Daarom' en 'omdat ik het zeg' zullen in de toekomst toch nog veelvoorkomende discussiestoppen zijn vrees ik :)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten