Jona is allang geen meegaande, gehoorzame peuter meer. Hij is mondig, spreekt tegen, argumenteert en ventileert. 'Stommerik!', 'jij zijt stom!', 'stomme baby'... er is hier nogal veel 'stom' tegenwoordig. Jona reageert zijn frustraties tegenwoordig af door negatief beladen woorden. Ik weet dat sommige mama's het niet accepteren als hun kind woorden zoals stom of stommerik gebruikt. Het wordt aanzien als onrespectvol veronderstel ik of ze nemen het te persoonlijk op en straffen hun kind hier ook voor. Ik kijk er zelf nog een beetje dubbel tegenaan en weet eigenlijk niet goed wat ik er moet mee aanvangen. Ik zie het roepen van 'stommerik' eerder als gevolg van een nog te kleine woordenschat om zijn gevoelens juist onder woorden te brengen. Bovendien heb ik liever dat hij zich verbaal afreageert in plaats van fysiek. Ik weet dat als hij me 'stom' noemt dat dat betekent dat ik op dat moment iets vraag of doe wat hij niet leuk vindt. Niet meer en niet minder.
Voorlopig probeer ik gewoon in zijn plaats te spreken door te verwoorden dat hij boos is, vragen wat er gebeurd is en zeggen dat 'stommerik' zeggen niet lief is.
2 opmerkingen:
Het juiste woordgebruik is als de juiste attitude hanteren, van jongs-af-aan anders gaan ze later niet begrijpen waarom het plots niet meer mag en anders moet...Onmiddellijk de juiste opvoeding, anders loopt het fout en verwarrend voor het kind zelf.
je doet het goed, daar ben ik van overtuigd!
Een reactie posten