Het was rustig vandaag met Luca in de kribbe, ook al hebben we niet stil gezeten. Luca afzetten, dan naar de moedergroep, eten en erna het begeleidingsuur en tegen dan was het weer tijd om Luca terug af te halen. Wat een verademing om es enkele uren geen gekrijs te horen, geen geruzie, geen gejengel of baby aan mijn been.
De hele dag heb ik mijn schuldgevoel netjes weten te verdringen. Maar toen ik hem ging afhalen en hij 'net' (?) in een bedje stond te krijsen met dikke, rode oogjes brak mijn hart alsnog. De mededeling dat hij nauwelijks gegeten had en ook niet geslapen waren ook al niet erg geruststellend.
"Voor de rest heeft hij flink gespeeld en gelachen" leek me een poging om het weer goed te praten. Maar toen Luca na 2 minuten in mijn armen alweer vrolijk aan het wijzen was en zelf spartelde om op de grond te mogen leek het me inderdaad zo dat hij het eigenlijk best fijn heeft gehad.
Ook thuis was hij, tegen mijn verwachtingen in, helemaal niet extra aanhankelijk of vervelend. Hij heeft een stevig avondmaal gegeten en is vlotjes de nacht ingegaan.
Morgen ga ik naar de kapper :)
1 opmerking:
Goed zeg wat me-time voor jou! :) Hij zal het daar wel goed hebben hoor. Wij hebben het ook nog af en toe dat ons miss "net" aan het wenen is wanneer we toekomen in de crèche, maar 's morgens bij het afzetten bekijkt ze me gewoonweg niet meer, ze vliegt bijna letterlijk naar de bergen speelgoed en haar vriendjes. Dus, maak je maar geen te grote zorgen en geniet van je momenten "rust"!
Een reactie posten