Gebroken nachten

In theorie slaapt Luca al vele maanden door. Maar in praktijk is dat alleen zo als je doorslapen puur ziet als het niet nodig hebben van voeding gedurende de nacht. Want het is intussen alweer een hele poos geleden dat ik nog een rustig nachtje heb kunnen slapen.

Luca heeft de gruwelijke gewoonte te pakken om zo rond drie uur in de nacht plots wakker te worden en niet meer te kunnen inslapen. Soms ligt hij dan gewoon een uur te mamamamama, ddaadaada'en maar meestal slaat hij aan het krijsen. Een uur op zijn minst en over het algemeen toch een dik uur en half.

Laten huilen heeft niet gewerkt, de nacht erop was het hetzelfde liedje. Laten liggen en ernaast gaan zitten lukt niet. Hem naar beneden halen lukt niet. Hem mee in mijn bed nemen en aanleggen lukt soms. En dus slaap ik tegen beter weten in vanaf een uur of drie samen met Luca. Met wisselend resultaat, maar dan kan ik tenmiste blijven liggen en toch iets van lichamelijke rust krijgen. Al dan niet met een krijsend kind naast mij.