An Nelissen schrijft dat ze't een leuke leeftijd vindt (Jona en Manou zijn even oud) en ze heeft wel gelijk aan een kant. Ook Jona is een komiek, een tettergat en een super eenmansshow, maar voor het moment heb ik eerder het gevoel dat 2 jaar een 'moeilijke' of veeleisende leeftijd is. De peuterpuberteit heeft in dit huis echt zijn afrit niet gemist.
Jona is erg 'aanwezig', luid, spring-in-tveld. Hij kan heeeeel braaf en lief zijn als je samen met hem speelt. En anders vindt hij vanalles uit opdat je naar hem zou kijken. Hij doet alles waarvan je net hebt gezegd dat het niet mag en zijn hele voorbkomen schreeuwt eigenlijk 'kijk naar mij!!!!!'.
Hij kan perfect proper zijn als hij het wil en gaat dagenlang zonder ongelukjes op het potje. En soms probeert hij zijn nieuw 'wapen' uit en gaat gewoon naast me staan en plast op de grond. Hij klimt op de kasten opdat ik hem ervan zou halen en zijn straffen lacht hij weg.
Willen we buiten gaan en trek ik zijn jas aan zegt hij 'neen, ik heb niet koud' en als hij niet in de tuin mag spelen merkt hij op dat 'glijbaan is niet nat, ik kan wel buiten spelen.' Zeg ik dat het te koud is om buiten te spelen dan zegt hij 'jas aandoen'. Tja, wat moet je ermee?
'nee, omdat ik het zeg' Soms zit er niks anders op.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Allé, het klingt als een "déja vue" die "omdat ik het zeg..." :-), het laatst ontwapend antwoord van een ouder die zijn geloofwaardigheid verliest t.o.v. al die andere ontwapende goede reden om "het " tog te (mogen) doen wat eigenlijk niet mocht... als je gegrijpt wat ik bedoel...LOL
Maxime is een beetje ouder maar ik ben het volkomen met je eens: "Hij kan heeeeel braaf en lief zijn als je samen met hem speelt" en anders... ja dan kan je engeltje toch wel een duveltje worden. En niet alleen meisjes kunnen krijsen heb ik al ondervonden ;-)
Een reactie posten