Luca is al enkele dagen ziek en ik begin het te voelen. 17 keer ben ik de eerste nacht opgestaan, net iets minder de volgende en vannacht 1 keer en toen ben ik gewoon blijven liggen. Ik was té moe en al mijn over en weer geloop leek toch niets uit te halen. Hoesten bleef Luca toch doen, huilen ook en zijn tutje bleef geen seconde in zijn mond vermits hij dan niet kan ademen. Nochtans lijkt hij overdag geen slaapproblemen te hebben. Ik heb hem in drie dagen nauwelijks wakker gezien, enkel om te eten.
Ik mag zelf niet te moe worden, want dat gaat ten koste van Luca's voedingen. Vermoeidheid, stress een ziekte van mijn kant zorgen ervoor dat ik geen melk maak. Bij sommige vrouwen heeft dat minder effect, maar mijn lichaam is er erg gevoelig aan. Zelf borstvoeding op verplaatsing geeft altijd minder resultaat dan thuis in de zetel. Vermits voor Luca's ziek-zijn borstvoeding het beste medicijn is, heeft slapen voor mij de prioriteit.
Kiezen tussen troosten of voeden, niet makkelijk voor mijn moederhart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten