Volkomen dégoutant is het als je 2-jarige zijn 'grote boodschap' op de koer buiten heeft gedaan. Nog dégoutanter is het als de boodschap voornamelijk diarree is en de diaree zo'n beetje overal verspreid ligt op de koer. En die diarree dan ook overal aan je peuter zijn beentjes hangt en ook aan zijn voeten want hij heeft er natuurlijk ook ingelopen. Bovendien wordt het nog dégoutanter als je een behulpzame peuter hebt die alles met een papiertje ter grootte van een eurocent wou opruimen en daarbij zijn handen en armen ook lekker volgesmeerd heeft. Maar het allerdégoutantst is toch wel de hond die in alle chaos de diarre probeert op te likken...
Je moet bovendien bedenken dat ik net voor ik deze hele dégoutante affaire ontdekte Luca aan het voeden was. En (in de veronderstelling dat hij over een hoopje vand e hond sprak) de woorden 'kijk! kaka!' niet meteen een alarmreactie teweeg brachten. Maar wegens toch wel erg veel 'leute' buiten had ik het voeden gestaakt om te gaan kijken. Wat dus wilde zeggen dat tijdens het hele gedoe van opruimen, in bad stoppen en aankleden Luca luidkeels zijn ontevredenheid over de gestaakte voeding aan het meedelen was.
Voor vandaag heb ik het dus wel gehad met de potjestraining...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Waarschijnlijk één van de verhalen die Jona de rest van zijn leven zal mogen horen :-D
Eén van mijn broers moet nog steeds aanhoren hoe hij eens naast de voordeur had gekakt toen hij 2 à 3 jaar was. ;-)
Het zal waarschijnlijk niet plezant zijn geweest op de moment zelf, maar het verhaal klinkt alvast ongelofelijk hilarisch!!
Haha, idd hilarisch als je het leest, maar op 't moment zelf kan ik me wel voorstellen dat er aangenamere dingen zijn in 't leven ;)
Ik mag al gans mijn leven het verhaal horen van toen ik in mijn park zat, pampertje goed vol gek*kt, en ik er met mijn twee handjes langs alle twee de kanten aan mijn billetjes de kaka er precies aan het uitscheppen was en het smakelijk in mijn mond stak.
Een reactie posten