Het is gek hoe hardnekkig stereotiepes zijn, ook bij mij. Het is gek hoe ik me bij een hoogbegaafd kind een rustig kind voorstelde. Zo eentje die altijd serieus is en te 'volwassen' als het ware. Een kind dat motorisch niet zo vlot is en waarbij iedereen meteen ziet dat het toch wel een bijzonder kind is.
Jona is allesbehalve zo'n kind. Als buitenstaander zou je bij tijden zelf gaan denken dat hij niet zo snel van begrip is. Hij houdt van onnozel doen, is ook motorisch heel sterk en het enige waar hij dezer dagen over praat is pipi en kaka.
De pipi-kaka-humor is werkelijk allesoverheersend en ongelooflijk hilarisch wat Jona betreft. 'ik wil een boterham met kaka' hahaha, 'er zit pipi in jouw glas' hahaha
Als hij uit de tekenles komt: 'kijk, ik heb een meneer getekend met kaka op zijn hoofd' hahaha
Werkelijk hilarisch. NOT.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Ik begrijp wat je bedoelt ;-). Volharding op alle fronten.
ow hier gelukkig (nog?) niet. zeg.
Hey Jennifer,
het is inderdaad rond 4 à 5 jaar dat ze allemaal met pipi-kaka-moppen afkomen, maar geen nood, dit gaat uiteindelijk wel over...
En ik moet zeggen: ik had vroeger ook een verkeerd beeld van hoogbegaafde kinderen. Ondertussen weet ik wel beter, ze zijn eigenlijk heel normaal, gelukkig maar.
Een reactie posten