Hij heeeeft het gesnapt.

Jona is best intelligent, daar valt weinig over te zeggen. Je kan je dan ook moeilijk voorstellen hoeveel ik moeite ik soms moet doen om hem de simpelste dingen aan te leren. Het 'gezond' verstand of logisch denken en handelen in het dagelijks leven blijft hier en daar wel es haperen.

Zo 'kan' Jona om één of andere reden soms niet stoppen met een activiteit, ook als hij die al lang beu is. Ik hoor hem dan bijvoorbeeld huilen tijdens het tv-kijken.
'Wat is er Jona?' zeg ik dan.
'Ik kan niet meer goed tv-kijken...' snikt Jona dan.
'Je moet geen tv-kijken als je geen zin hebt. Ga maar spelen' zeg ik dan.
'Maar de tv moet uiuiuit!' roept Jona dan.
'Jona, zet de tv uit en ga spelen' 'beveel' ik dan.
Jona staat op, zet de tv uit en gaat met een grote glimlach gaan spelen.

Wanneer mijn ventje een 'probleem' heeft (iets lukt niet, het tv-programma moet verzet worden of wat dan ook) dan heeft hij niet, zoals Luca, de spontane reflex mij te komen halen. Nee, Jona die gaat roepen en huilen dat het niet gaat en daar blijft het dan ook bij.

Aldus ben ik al eeuwen (zo lijkt het wel) bezig Jona aan te leren niet te beginnen huilen, maar tot bij mij te komen om hulp te vragen.

Dit weekend keken de jongens tv terwijl ik in de keuken afwastte. Ik hoorde zo al dat het programma hen niet aanstond en verwachtte dadelijk een huilconcert van Jona en Luca die me zou komen halen. Tot mijn grote verbazing hoorde ik Jona tot Luca zeggen dat het niet mooi was en 'wacht, IK zal mama gaan halen voor de post te verzetten'. Vervolgens kwam Jona bij me, zo fier als een gieter, met een 'smile' tot over zijn oren 'mama, het is niet mooi op tv. Jij moet iets anders opzetten***'

En ik dacht. Hij heeeeeeeeft het gesnapt! En hij heeft het écht gesnapt, want intussen is hij toch al enkele keren tot bij me gekomen. De laatste 2 maand gaat hij ook steeds meer luidop 'denken' als er bijvoorbeeld wat op de grond valt terwijl hij op zijn stoel zit. Nog niet zo lang geleden was dat dan een levensgroot probleem en het denken leek te stoppen bij 'er ligt iets op de grond' terwijl hij dezer dagen vervolgt met 'en nu moet ik dat oprapen én dus moet ik van mijn stoel' en dat dan ook werkelijk doet.


**En ik had het liever nog in vraagvorm gehoord, maar je kan niet alles willen nietwaar.