Jona deed een koprol op het bed.
Luca stond jammer genoeg in de weg,
kreeg Jona's voeten in zijn achterwerk
en sloeg voorover met zijn hoofd tegen het houten voeteinde.
Jona gilde 'kijk bloed!'
en Luca stond even verdwaasd te kijken en begon toen te huilen
Ik tilde het kind op terwijl het bloed uit een (voorhoofd)wond gulpte.
Langs beide slapen liepen straaltjes bloed in zijn blonde haartjes en op mijn bed.
Dat dit 'spoed' zou worden was wel duidelijk
en terwijl ik met één hand Luca probeerde te dragen én zijn wonde dicht te houden, poogde ik met de andere hand Jona van het bed af te krijgen
die intussen 3 keer zo hard huilde als Luca.
Dat ik dit allemaal niet op mijn eentje zou redden was ook duidelijk
(no way dat ik Luca in een autostoel kon zetten om zo zelf naar het ziekenhuis te rijden)en ik belde Muti voor hulp.
En Luca was kalm, maar alert (genoeg)
en de verpleger was vreselijk behulpzaam en vriendelijk
en Luca bleef rustig zodat een verdoving met lachgas niet nodig was
en de wond meteen, na een plaatselijke verdoving (die toch best wel pijn deed),
in drie steekjes dicht genaaid kon worden.
En dat was dat. De kindjes kregen er nog een ballonnetje bovenop en thuis leek al het leed al weer vergeten...
7 opmerkingen:
Ach nee wat zonde nou van het mooie gladde voorhoofdje. Maar misschien wordt het wel een heel stoer litteken, als een heuse piraat. (Slik). Sterkte!
Gr Talitha
heelt wel volledig hoor op die leeftijd
papa
Mooooh, zo zielig voor je kleine man:( ik zou daar toch efkes niet goed van zijn vrees ik :/
Het moeilijkste lijkt me dan zelf kalm te blijven.
Ik denk dat ik nogal in paniek zou slaan, ik kan helemaal niet tegen bloed.
* slik *
en dan weet je pas hoe kalm je ongetwijfeld "kan" blijven...
gelukkig kon muti mee, want ik kan me leukere dingen voorstellen dan met 2 kids naar de spoed...
(hoewel, technopolis in real life :-) )
duimen staan hier alvast in de lucht op een goei herstel
Arme en dappere Luca!
Goed dat je op zo'n momenten een 'hulplijn' kan inschakelen, geen idee hoe je het anders had moeten doen...
En goed dat je - blijkbaar - zo kalm bleef!
Aiaiai. Zo'n ongelukken gebeuren altijd "stomweg" hè. Hopelijk houdt hij er geen litteken aan over... Hoewel, is dat niet zo'n beetje Harry Potter-style, zo op z'n voorhoofd? ;-)
Veel kusjes geven hè, dan geneest dat sneller.
Een reactie posten