Hoe ouder Luca wordt, hoe meer het me opvalt hoe 'anders' hij is dan Jona. Hoe meer het me opvalt eigenlijk hoe extreem Jona soms toch wel kan reageren. Hoe het me opvalt hoe makkelijk Luca omgaat met regels en niet eindeloos tegen alles blijft vechten en wel eens boos wordt, maar een uur later niet nog steeds op de grond ligt te bonken.
Luca is ondeugend met een pretlachje, vrolijk of verdrietig, wordt wel es boos maar nooit lang, hij is niet bijzonder volhardend en 'berust' vrij snel in zijn situatie.
Jona gaat recht tegen de regels in, is of uitbundig of één hoop ellende, gaat van rustig meteen over naar woedend. Hij is KOPPIG! en 'berusten' kent hij niet. Het lijkt wel of er soms ergens een rem ontbreekt en elke emotie meteen voluit staat.
Ik ben wel blij dat Luca er is. Gewoon al om mezelf ervan te verzekeren dat Jona's gedrag niet per sé aan mij ligt. Dat al die 'brave en rustige' kindjes die ik rondom mij zag niet per sé 'betere' ouders hebben. Maar dat Jona gewoon een ander temperament heeft. Vuriger, explosiever, extremer en heel wisselvallig.
3 opmerkingen:
de lepees zijn koppigaards zegt mijn grootmoeder dan ...
Het lijkt me niet altijd makkelijk om met zo'n hevig temperament om te gaan! Je hebt een flinke portie engelengeduld nodig en dat heb jij wel, denk ik.
En de iets rustigere aard van Luca is inderdaad het bewijs dat het zeker niet aan jou ligt. Niet dat ik daar aan twijfelde.
da's toch iets he die twijfelgedachten of we het wel goed doen en het toch niet aan ons ligt dat ze zus of zo zijn...
wat leuk dat luca zo anders is!!
Een reactie posten