Deze tweede windpokkenronde is hels. Ik hield het niet voor mogelijk, maar deze nacht zijn Luca's windpokken gewoonweg verdubbeld in aantal. In de pamperstreek is er geen halve centimer blarenvrij en ook zijn rug en haren zitten helemaal onder. Bovendien zijn er nog een hoop blaasjes in zijn gezicht gekomen waarvan ik echt hoop dat ze geen lidtekens zullen achterlaten.
Luca vergaat gewoon van de jeuk en alhoewel hij doodmoe is wil het slapen niet lukken. Zowat elke 20 minuten begint het huilen opnieuw en ik kan er niks aan verhelpen. Meer nog, als ik hem wil oppakken moet ik dat heel voorzichtig doen om hem geen pijn te bezorgen. Zelf gewoon op mijn schoot zitten lukt niet doordat zijn billen vol pokken staan.
Ik hoop voor mijn ventje dat het ergste voorbij is, want dit is allesbehalve leuk.
4 opmerkingen:
oh zielig :( hopelijk betert het vlug!
ai ai ai ai ai.... dat het inderdaad maar snel jeukvrij is daar
maaike
En ik die altijd beweer dat ze mogen komen, hoe vroeger hoe liever. Misschien toch niet dan ;-)
Ocharme :( 't Ventje moet nogal afzien. En jij ook, als je zo machteloos staat.
Hopelijk is het ondertussen al wat beter!
Een reactie posten