Al twee jaar gaan we haast wekelijks naar de speelotheek en we nemen ook driewekelijks nieuw speelgoed mee naar huis. Af en toe wordt er nieuw speelgoed aangekocht, maar toch. Zo nu en dan sta ik echt te zoeken en me af te vragen wat ik in godsnaam nog kan meenemen voor Jona. Na een tijdje 'zie' je sommige dingen ook gewoonweg niet meer staan. Maar kindjes groeien en dat éne spel wat Jona al maanden zo aanlokkelijk vindt, maar waar hij altijd nog te jong voor was, leek me vandaag plots toch het proberen waard.
'Hamertje tik' is het dus geworden. Perfect voor de fijne motoriek, oog-hand coördinatie, concentratie*... en gewoon heel leuk.
Jona kreeg één waarschuwing "als er één nageltje op de grond valt is het gedaan met spelen en ruim ik alles weer op" en in drie kwartier tijd is er helemaal niks op de grond gevallen. Het kan dus wel, als hij maar gemotiveerd is :)
** sinds ik ergo gestudeerd heb KAN ik geen speelgoed zien zonder meteen te denken waar het allemaal goed voor is of wat je er allemaal mee kan doen. Ik zou zeggen beroepsmisvorming, maar aangezien ik nog nooit gewerkt heb zal ik het maar studiemisvorming noemen zeker?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten