Stoer

Jona denkt graag van zichzelf dat hij al heeeeel erg groot is, alles kan en nergens bang voor is. Ik moet toegeven dat ik vroeger dacht dat het-niet-wenen-bij jongens en stoerdoenerij grotendeels aan de opvoeding lagen, maar ik voed Jona helemaal niet als macho op en heb hem nog nooit wat gezegd over huilen.

Toch is hij 'de grote man' die na een valpartij met in bedwang gehouden tranen glashard staat te beweren 'Ik heb niet pijn gedaan!' En dan vooral als er anderen in de buurt zijn. Geen gezichtsverlies willen lijden zit blijkbaar toch ook in de genen.

Een grote mond en een klein hartje heeft ie ook wel, onze stoere vent. Het kan hem helemaal niet schelen dat hij in de hoek moet staan (alleen stiekem wel een beetje)en natuuuuurlijk durft ie op de grote tandartsstoel zitten met zijn mond wijd open (tot als de tandarts komt dan toch).

Gisteravond zou hij zich nog es bewijzen. Dat hij protesteerde toen ik zei dat het bedtijd was, daar schrok ik niet van. Maar toen hij verkondigde dat hij WEL wou gaan slapen, maar ALLEEN viel ik haastvan mijn stoel.
Jona:'Ik ga alleen in mijn bedje'
Ik: 'Mag ik niet mee naar boven?'
Jona:'neen'
Ik:'ga je helemaal zelf naar boven en zelf in je bedje kruipen? '
Jona:'Ja gelijk de mensen' (grote mensen dus)
Ik:'Ga je niet bang zijn?
Jona: 'Ik ben niet bang'
Ik:'ok, dan tot straks'
Jona:'kusje'

Geeft mij een kusje, doet de deur open en gaat naar boven. Ik hoor hem drentelen voor de slaapkamerdeur (het is er donker) en hij roept stilletjes 'mamaaaa'. Ik ga naar boven.

Ik:'ben je toch een beetje bang?'
Jona: (fluistert) ja....
Ik:'kom, we gaan samen'

Tis toch zo'n stoere held lol