Potje-vervolg

Het is nog niet zover, maar ik denk dat we dit keer op de goede weg zitten. De tactiek is: geen aandacht. Niet voor ongelukjes, maar ook niet voor potjesplasjes. Dus geen stickerarsenaal meer, geen snoepjes, ijsjes of ander trucs, maar ook niet vragen of hij moet plassen of hem zelf op het potje zetten. Gewoon: het potje staat er en als Jona moet plassen zal hij zelf wel gaan. Lukt het dan zeggen we gewoon heel kort dat het flink is. Lukt het niet, dan maken we daar geen woorden aan vuil.

We beginnen wel terug ff op nul, dus zonder broek. Dat lukt het best en ik doe hem geen broek meer aan tot hij hij hier thuis is blote billen een week geen ongelukjes meer heeft. Daarna proberen we nog es met broek. Eén van Jona's 'problemen' is dat hij zijn spel niet wil onderbreken om te gaan plassen en de eerste dagen wachtte hij echt tot het er begon uit te druppelen eer hij naar het potje ging. Intussen is dat zo goed als opgelost.

Hij kan zich nu ook zelf stoppen als hij per ongeluk toch begint te plassen. Vroeger lag meteen de hele plas er en nu onderbreekt hij de plas en doet de rest op het potje. Bij de kaka is er ook beterschap, want hij blijft nu zitten tot hij echt gedaan heeft. Eerst had hij daar geen geduld voor (ah ja hij wou zo snel mogelijk die beloning) en ging het eerste stukje wel in de pot, maar landde de rest op de grond door te snel op te staan.

En gisteren was ik heel fier op mijn ventje. We waren in het park en ik was blijkbaar vergeten hem een pamper aan te doen, want plots roept Jona 'ik heb pipi! en zijn broek is een heeel klein beetje nat. Hij heeft zich dus gestopt. Ik heb Jona dan maar vlug tussen de plantjes gezet en gezegd dat hij daar mocht plassen. Het vroeg een beetje overtuigingskracht (wat zegt mama nu?), maar het is gelukt.

We kwamen dus toch nog met een droge broek thuis. Traaaag, maar zeker is de uitdrukking is het niet?