honest scrap

Het is weer awardtijd in blogland. Ik zag' m al zowat overal langskomen en toen vond Katrien dat het mijn beurt werd.

De bedoeling is dat ik nu tien dingen neerschrijf die jullie nog niet van me weten. Aldus:

- Ik was een heel stil, zorgelijk en verlegen kind. Mijn grootste angst als 5-jarige was dat mijn ouders zouden sterven in mijn slaap en aldus zat ik wekenlang 'savonds op de trap te luisteren naar mijn ouders.

- Mijn beste vriend was, tot ver in de lagere school, mijn broer. Leuk, maar ook nadelig in het leerproces om eigen vrienden te leren maken.

- Ik was als kind heel erg bang voor de komende puberteit. Ik wou absoluut een jongen zijn om zo borsten en maandstonden te vermijden.

- Nog steeds in de lagere school was ik het rare kind dat samen met broer liedjes verzon over wereldvrede en milieu en ze dan ook nog liep te zingen.

- In het eerste middelbaar bracht ik samen met een vriendin een tweewekelijks krantje uit met natuurweetjes en spelletjes. Een leuke bezigheid en kleine verstienste erbovenop.

- Ik slaagde er moeilijk in vriendinnen te maken en nog minder om ze te houden. Meisjesspelletjes waren niet aan mij besteed, mijn opmerkingen waren dikwijls te rechtuit en mijn zin voor sarcastische humor bleef onbegrepen.

- Ik verkoos dan ook het mannelijk gezelschap waardoor ik, zelf al in de lagere school, de naam 'jongensgek' kreeg.

- Ik slaagde er als 15-jarige eindelijk in heeel even te infiltreren in de 'populaire' groep dankzij blonde highlights, lenzen en het veinzen van gemeenschappelijke interesses.

- De populariteit was echter zwaar om dragen en ik koos algauw voor een 'dubbelleven'. Onpopulaire nurd op school, graaggeziene (bij jongens vooral) losbol na schooltijd.

- Mijn sociale vaardigheden laten het in praktijk nog dikwijls afweten en ik heb nog steeds telefoonangst. De lenzen, blonde haar en hang naar populariteit zijn verdwenen :)

En wie het stokje wil mag het vangen!