Als 10-jarige was ik radicaal tegen het hebben van kinderen. Ik liet het aan iedereen weten: ik zou nooit kinderen baren. Ze waren vervelend en beperkend en niks voor mij.
Maar ergens in mijn puberteit heeft een geheimzinnig mama-gen zich in mijn lichaam genesteld. Ik wist wel zeker dat ik kinderen wou. En dat niet alleen, ik wou ze vroeg. Zo vroeg mogelijk. Ik wou een jonge mama zijn.
Ik BEN een jonge mama en mijn jongens zijn het allerbeste wat mij overkomen is. De avontuurtjes van Jona (1 juni 2005) en Luca (15 januari 2007)kunt u lezen op deze blogs.
5 opmerkingen:
He,
Leuke blog heb je met leuke foto's. Met welk programma kun je de foto's zo groeperen?
Serine
Ik bewerk alles met picasa
Bedankt voor je reactie,
Mijn jongens zijn bijna even oud als jouw kinderen (2jaar en bijna 4jaar).
Serine
die foto van die zak chips
zo grappig! die zien er niet echt leeg uit, dan zou isla met haar handen liever in die zak zitten ;-)
maaike
@Maaike, tje ze had ook al wel een ijsje gehad van opa dus zooooveeel honger hadden ze nu ook weer niet :)
Een reactie posten