Jona speelt al een tijdje heel graag met klanken. Hij experimenteert met het verwisselen van letterklanken binnen een woord en maakt er zelf grapjes over. Zo beweert hij bij hoog en laag dat er in 'Simon' een 'a' zit. Zegt dan 'Luister maar: Asimon of SimAn'en ligt vervolg in een deuk.
Hij vindt ook dat we zijn naam fout schrijven, want hij hoort toch duidelijk een 'h' op het eind van 'Jona' Tja...
Het rare is dat hij vooral geïnteresseerd lijkt in het ontleden van de woorden in afzonderlijke letterklanken. Je kan dus nauwelijks zeggen dat er wat schort aan zijn auditieve analyse (oftewel klanken ontleden). Nochtans is hij helemaal niet zo sterk als het op rijm aankomt. Een vaardigheid die bij de meeste kinderen eerder (dan analyse op letterniveau) komt.
Soms lijkt het alsof hij het helemaal snapt en het volgende moment beweert hij dat 'poes' en 'kast' ook rijmen. En om het nog gekker te maken is het dan nog Luca die roept 'dat rijmt niet!', want Luca die is dan weer wel (ongelooflijk) sterk in taalritme en klank. (hij spreekt ook zijn woorden veel mooier uit dan Jona deed-zou dat daar iets mee te maken hebben?)
Mijn kinderen en hoe ze denken/te werk gaan. Het is en blijft een mysterie voor mij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten