Tot hij deze avond aankondigde dat hij nu eens iets zou bouwen. 'Ik ga dat ook eens leren hoor, mama.' sprak Jona en hij begon aan wat een omheining voor zijn dieren moest worden. Maar Jona is Jona en eens begonnen kon hij niet meer ophouden. Het 'hekken' werd hoger en hoger, tot hij er uiteindelijk een stoel bij nam om verder te bouwen.
Jammer genoeg werd het kind ook moe en nu en dan viel er eens een blokje af. En hoe meer blokjes vielen, hoe meer frustratie, hoe onnauwkeuriger tot er uiteindelijk een groot deel van het bouwwerk instortte en de traantjes erop volgden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten