Want hij heeft Luca NIET naar de kribbe gebracht, zo blijkt. Hij heeft z'n mama gebeld die toevallig de namiddag niet moest werken. Dus kind helemaal blij natuurlijk, want oma is veeeeeeel leuker. En oma werd dan ook nog een keertje afgelost door Muti (mijn mama) en dat was ook zoooo leuk dat het kind zelf helemaal niet meer mee naar huis wou :)
Luca moet nu dus eigenlijk nog 2 keer naar de kribbe. Oma werkt die dagen, dus dat zal niet meer lukken. Tenzij er nog wat uit de lucht valt zal hij (wij) dan toch nog 2 keer op de tanden moeten bijten.
En ja, hij is er de hele tijd ongelukkig. Speelt niet en wil er zelf niet eten. En ik ben er van overtuigd dat sommige kribbes voor sommige kinderen prima zijn. Maar deze groep is gewoon geen goede groep. Er zijn teveel kindjes (gemengd van 0 tot 3) met bovendien een constant verloop van personeel waardoor Luca haast elke keer andere mensen ziet. Individuele aandacht is er onbestaand nu de enige goede verzorgster in zwangerschapsverlof is en met eventuele opmerkingen van ouders (als in hoe kan je mijn kind troosten) wordt geen rekening gehouden.
Als de kribbe al een effect zal hebben op het schoolgaan zal het zeker geen positief effect zijn, want nu leert hij dat mama verlaten en bij kinderen gaan niet leuk is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
isla heeft ook enorm aan het hele opvanggebeuren moeten wennen...
in het begin was het een behoorlijke hel!
gelukkig had ik wel een goed gevoel bij de kribbe en de begeleidsters en is het helemaal goed gekomen :-)
(maar soms zijn er toch nog tranen als ze een tijdje niet geweest is bij aankomst of protest als ik ze ga ophalen)
:-)
maaike
Hè? Waar is dat filmpje van Jona en Luca naartoe? Met welk programma plak en knip jij eigenlijk filmpjes?
Groetjes
Wat ontzettend jammer dat jouw kribbe verre van ideaal is... Wij hebben geluk dat Gaëlle naar een prima mini-crèche kan gaan. Maximum 22 kindjes en altijd dezelfde 3 opvoedsters/verzorgsters die ontzettend hun best doen. Toch zijn er ook wel eens traantjes hoor: ook als ze een tijdje niet geweest is ;-)
Traantjes als je ze afzet zijn normaal, maar als je weet dat hij er de ganse dag niet op zijn gemak is en zelfs ongelukkig en niet eet, dan is er idd meer aan de hand en dan liggen de groep en/of de verzorgsters hem niet. Kan me voorstellen dat je hart breekt dan en dat je met een lastig gevoel blijft zitten
Nog eventjes!
wat jammer, zeg. ik hoop dat 't nog beter gaat worden!
Mijn oudste twee kadetjes bracht ik na mijn zwangerschapsverlof telkens meteen met een heel klein hartje naar een onthaalmoeder want ik moest eenmaal gaan werken. Voor hen was dat de gewone gang van zaken. Na de geboorte van mijn jongste ben ik een tijdje thuis geweest, maar ik bracht hem uiteindelijk toch één dag per week naar de enige opvang die nog een plaatsje vrij had in de buurt. Hij is er nooit graag geweest. Hij weende hartverscheurend toen we nog maar de straat inreden waar de onthaalmoeder woont. Bleek dat hij er de hele dag heel stil en passief was. Het was de enige plaats waar hij zo was. Ik heb hem nog een tijdje gestuurd - want ik moest toen werken en had voor die dag geen andere opvang - maar zodra het kon, is hij er nooit meer geweest. Ik vraag mij nu nog altijd af waarom hij zich daar niet amuseerde. Nu gaat hij gelukkig naar school en dat valt heel goed mee. Oef.
Een reactie posten