Ik zoek...

Het was op een moment dat beide jongens vervelend begonnen te doen, een moment waarop ruzie maken het alternatief is voor verveling en ik dringend 'iets' moest doen.

Ik nam hun kleuterstoeltje, plaatste het midden in de kamer en ging zitten. Meteen kreeg ik alle aandacht. Ik vertelde de jongens dat ik 5 dingen zou beschrijven en dat zij dat dan zo snel mogelijk moesten raden en gaan zoeken.

Je kan niet geloven wat een hit dat spelletje geworden is.

De jongens staan te trappelen wanneer ik ga zitten en geheimzinnig aankondig 'ik zoek...' Hun oortjes gespitst om mijn uitleg te horen om vervolgens als een speer op zoek te gaan. En Jona is dan ook nog es zo sportief om er altijd voor te zorgen dat Luca ook datgene meebrengt wat hij moest vinden en zo zijn ze dan altijd allebei 'gewonnen'.

En het beste van al is dat ik het eigenlijk maar één keer hoef te doen en dat zij het spel vervolgens gewoon zelf verder zetten door elk om beurten op het stoeltje te gaan zitten. Luca bewijst dan zijn goede geheugen door exact de zelfde dingen, in dezelfde volgorde, op te noemen als ik en Jona toont creativiteit door Luca àndere dingen te laten zoeken.

Het spel wordt ook nooit saai, want je kan er genoeg varianten op bedenken om een half jaar te vullen. Zoeken op kleur, op vorm, op functie, meer exacte beschrijvingen of voor Jona dan iets zoeken wat rijmt op ... of ik hak het woord in lettergrepen zodat hij heeel goed moet luisteren (hij is hier nog niet zo heel goed in, raar maar waar raadt Luca het woord dikwijls nog voor Jona).

Het zoekspelletje is hier dus een makkelijk, niet-tijdrovend, heel goedkoop en superleuk spelletje geworden.