Verstoppertje

2 glinsterende pretoogjes bekijken mij wanneer ik zeg dat we verstoppertje gaan spelen. Eerst is het mijn beurt en terwijl Luca met beide handjes voor zijn oogjes telt éééééén, tweeeee, drieeee, vijf, zeeeees... verberg ik me onder het droogrek, netjes verborgen door een overhangend laken.

'Nie nie weg is, is ziiiieeeen!' hoor ik amper 2 seconden later en 2 voetjes trippelen mij voorbij. 'maar, waar mama nu?' 'Zie niet waar mama is...' Tkind loopt rondjes door huiskamer en ckeckt zelf even of ik niet ergens in de lades of onder een kussen gekropen ben.

Telkens wanneer ik 'psssst' roep om hem terug op het goede spoor te brengen hoor ik een kreet van opwinding en wanneer Luca me dan even later vindt straalt zijn gezichtje van pure opwinding.

'En nu IK verstoppen!' en zonder zich druk te maken over of ik al dan niet kijk of tel gaat hij zich met veel poeha op exact dezelfde plek verstoppen als waar ik net zat. Hij ligt te giechelen terwijl ik tel en proest het uit als ik 'waar is Luca nu?' zeg.

Lang houdt hij het niet vol en nog voor ik bij hem ben kruipt hij alweer te voorschijn met de mooiste lach van de wereld. 'HIER ben ik!'

Wat is verstoppertje spelen toch een zalig spel :)