Dus ik dacht: ik maak wel even snel wat schuimpjes. En terwijl ik om de suiker loop bedenkt Luca dat er vast nog wel een eitje bij kan en voor ik het weet zit er eigeel door mijn 'wit'. Niet bevorderlijk voor het stijfkloppen, maar weggooien zou ik toch ook niet doen. Het resultaat...
Een schuimkoek op de bakplaat (want het wit was dus lang niet hard genoeg), geen zicht. Maar wèl lekker hoor :)
2 opmerkingen:
Als 't maar smaakt, he!
als ik iets maak ziet dat er nooit lekker uit hoor. Ik moet altijd iedereen maar overtuigen dat het écht beter is dan dat het er uit ziet.
Een reactie posten