Jona is dol op zijn papa. Dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Ik herinner me de vele hysterische buien van Jona, toen amper een maand een maand of 7-8, toen Paul de deur uitging om te gaan werken. Dat aanklampen heeft heel lang geduurd, beterde toen en neemt tegenwoordig terug toe. Het liefst van al zou Jona de hele dag bij zijn papa zitten. Hem helpen en bestuderen. Het is heerlijk om te zien hoe hij zijn papa ziet als 'superheld', maar soms ook wel onpraktisch.
Luca daarentegen is zo'n echt mama's kind. 'mama gaan!' is zijn motto en een drama maken over het vertrek van papa heeft hij nooit gedaan. Niet dat hij zijn papa niet graag ziet. Natuurlijk vindt hij het reuze als papa met hem speelt, maar zijn gedrag tegenover Paul is toch duidelijk anders dan dat van Jona.
1 opmerking:
Raar he, hoe 'voorkeuren' zo kunnen verschillen tussen twee broertjes.
Hier wisselt het heel sterk, wat ook normaal is.
Nora zit momenteel in een duidelijke papa-periode. Marie eigenlijk ook. Het feit dat papa vorige week drie dagen thuis was om op de zieke meiden te letten zal hier wel mee te maken hebben. Maar stiekem hoop ik dat dit toch iets tijdelijk is ;p
Een reactie posten