'lezen'

Jona was al vroeg (niet zooo vroeg als Luca trouwens die alles naäapt) geïnteresseerd in lettertjes. Hij vroeg 'wat staat daar?' en ik antwoordde. En ik kreeg de raad niet meer te doen dan dat.

En dat ging ook wel. Een tijdje. Alleen nam hij dan om het even welk prentenboek en probeerde te 'lezen'. Altijd te lange woorden, niet-klankzuivere woorden, woorden die net uitzonderingen zijn en zo voort. Hij raakt hoe langer hoe meer in verwarring waarom een 'a' soms een 'a' was en soms een 'aa' en zo meer. Het hem zelf laten uitzoeken leek plots niet meer zo'n schitterend idee.

Ik besloot hem de 'basis' te herleren. Ik maakte grote kaarten met de afzonderlijke letters en tweeklanken op. Met die letters maakte ik woordjes en bijhorende prentjes die eenvoudig zijn en Jona interesseren.

De kunst van het 'plakken' heeft ie nog niet, maar dat doe ik gewoon voor hem. En aldus krijgt hij alsnog een beetje het gevoel dat hij kan 'lezen'.