kleuterlogica

In een afwegen of ik Jona in de nabije toekomst al dan niet zou laten kennismaken met het kleutersportkamp vroeg ik hem zelf wat hij ervan dacht.

Zijn aanvankelijk enthousiasme keerde naar een lichte bezorgdheid toen hij zich ging afvragen of het kamp al dan niet ver van huis was.

'Neen hoor, het is niet ver van hier.' probeerde ik hem gerust te stellen. En Jona begon te zeuren. 'Goh, maar dan ga ik moeten stappen. Ik stap niet graag se. Ik word daar moe van.' Een beetje kregelig repliceerde ik toen met 'Maar nee, je moet niet stappen. Ik zal jou wel met de auto brengen.' Het werd stil. Voor een halve seconde of zo en toen zag ik een triomfantelijk lachje verschijnen en met een staaltje ontegensprekelijke logica versloeg mijn kleuter mij in dit dispuut. 'Ah, maar dan is het tóch ver!'