Het onweer van vandaag was iets 'nieuws' voor Jona.
Het lawaai en de bliksemschichten wekten angst en fascinatie op. Jona vertrouwde de zaak niet helemaal, maar wou toch blijven kijken.
Want hoe kwam het dat het plots zo donker was? En moest hij nu in bed? En vanwaar kwam dat lawaai en wie maakte er licht? Een uitleg over botsende wolken stelde hem tevreden en bang? Neeee, hij was niet bang (zei hij).
Tot hij moest gaan plassen en bovenaan de trap stond. 'mamaaaaaaaa! Ik ben een beetje baaaaang!' en toen al snikkend in mijn armen 'ik houd niet van onweer, mama'.
Tja, ik ook niet zo...
1 opmerking:
Als ik weet dat ik veilig zit, vind ik een onweer heel fascinerend en 'gezellig' op de een of andere manier.
Maar ik kan me wel inbeelden dat het voor Jona wel een beetje te indrukwekkend was, voor de eerste keer zo een hevig onweer meemaken...
Een reactie posten