Luca is vandaag 17 maand. Het heeft lang(er) geduurd, maar stilaan beginnen de kuren boven te komen. Zo ging hij gisterenmiddag na veel hysterie aan tafel uiteindelijk zonder maal het bedje in. En heeft hij zich deze nacht bezig gehouden met tutten en knuffels uit bed te gooien om vervolgens vreselijk te beginnen krijsen.
En daar hij dat nooit doet duurde het even (toch een keer of 4). Vóóraleer ik doorhad dat hij een spelletje met me aan het spelen was. En toen werd het minder leuk (voor hem) en het spelletje was toen vrij snel over.
Verder is ons klein mannetje nog steeds van het knuffelige, vriendelijke type. Al durft hij nu wel es wegduiken achter mama's benen bij vreemden die net tè dicht komen of griezelige geluiden zoals een voorbijrazende vrachtwagen, kraan of luidruchtige hond.
De woordjes houdt ik niet meer allemaal bij wegens te veel. De allernieuwste zijn 'lilla' (gorilla), 'nohkee' (nog een keer), aape (aap), paade (paardje), pinbal (springbal), kat (kast).... 2 woordjes combineren probeert Luca nu en dan, maar het is nog nét iets te moeilijk en resulteert meestal in een samentrekking zoals 'dapa' (dada papa) of 'Naaapij' (Nona pij oftewel Jona heeft mij pijn gedaan).
Hummeltje wordt groter en groter en met nu twee eigen willetjes in huis wordt het drukker en drukker. Neenee, een derde zit er nog niet in.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten