Een blog is dubbel. Het is een vorm van dagboekschrijven en bijgevolg erg persoonlijk. Met persoonlijke gedachten, belevingen, visies. Mijn visies. Die niet altijd meteen bij iedereen aansluiten. En daar zit het addertje. Een blog is namelijk niet alleen persoonlijk, maar ook erg publiekelijk.
Mensen lezen mee, voelen zich (terecht of onterecht) aangesproken maar spreken niet terug.
Ik ken mijn 'vaste' lezers. Zij die repliek geven, zij die familie zijn, zij die vrienden zijn. Blijkbaar heb ik ook veel zwijgende lezers waaronder leerkrachten en ouders. Ouders die mij 'kennen', maar zich aan mij niet bekend maken. Leerkrachten die zich ergens 'gekwetst' voelen alhoewel mijn woorden niet alsdusdanig bedoeld zijn.
Iedereen leest mee. Ik moet oppassen dat het zich niet tégen mij keert werd mij vandaag gezegd.
Mijn allerleerste vriendje zei het ook al. Jij bent een open boek, je moet niet alles vertellen. Je zal gekwetst worden. En ik snapte het niet en ik snap het nog steeds niet eigenlijk. Ik zeg wat ik denk en ik meen wat ik zeg. Ik probeer ook echt wel zo genuanceerd mogelijk te schrijven. Ik wik en weeg en schrijf.
Maar zappy omschreef mij als de mama met de ongezouten mening en mensen vallen nog steeds over mijn woorden. Het zal dus wel aan mij liggen. Dus zeg ik het nogmaals. Deze blog bestaat niet om kwaad te spreken, om mensen in slecht daglicht te plaatsten, om mensen neer te halen, deze blog bevat ook niet 'de' waarheid. Deze blog bevat enkel en alleen mezelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Heel mooi gezegd!
Ik wil mijn blog niet "sluiten" want dan is het geen blog meer in de strikte zin van het woord. Toch wil ik ook in mijn dagboek vrijuit mijn gedachten kunnen laten gaan. Je mag je dan niet geremd voelen. Ook ik ben een open boek, misschien te open denk ik dan soms. Maar ik ben wie ik ben en mijn blog is dan ook een weerspiegeling van mezelf.
ik moet meer komen lezen (en reageren), foei. Maar vandaag weinig of geen tijd.
Bedankt voor je reacties op mijn blogje.
Groot gelijk. Ik vind ook dat je steeds eerlijk, open maar ook genuanceerd bent dus naar mijn bescheiden mening kan er je niemand iets kwalijk nemen dan.
Net die openheid over je visies, je twijfels, je overpeinzingen vind ik boeiend aan je blog. Vele mensen (waaronder ik) hebben het moeilijker om zo open te zijn.
Keep up the good job ;)
En anders zijn er nog steeds de postjes die een paswoord vereisen zodat je weet wie er leest.
Al heb ik geen flauw benul of dat kan met blogspot.
Maarrrr... ik volg ook steeds geboeid. Ik vraag me al af hoe het ons gaat vergaan 'op school' volgend schooljaar. ;)
Het is idd soms beangstigend als je bedenkt wie er mee leest. 'k Krijg er soms ook de kriebels van, 'k heb zelf al meermaals gedacht om ermee te stoppen of idd zoiets in te voeren met paswoorden.
Ik lees je nochtans enorm graag, je hebt idd een sterke visie over heel wat dingen, maar daar zijn mama's toch voor, niet?
Ik heb je nog nooit iemand rechtstreeks weten "aanvallen", dus of je nu al ooit op iemand zijn (lange) tenen getrapt hebt?
Doe maar verder zoals je bezig bent, je geeft heel wat nuttige tips, alltijd handig en leuk om lezen.
Een reactie posten