De gelaarsde peuter

Jona kroop in mijn laarzen én mijn 'rol'. Hij zou mama zijn en ik Jona.
En ik was een hele lastige Jona die huilde omdat mijn blokken niet pasten en boos werd omdat Luca mijn boek afnam. En Jona was een geduldige mama die mijn blokken voor me goed zette en me een nieuw boek gaf.

Ook vrijgevig, want toen ik een koekje vroeg kreeg ik er twee. En ik mocht gaan spelen en 'mama Jona' heeft de tafel afgeruimd. Daarna las hij mij en Luca ook nog een boekje voor. Jaja, Jona was een goede mama :)

Ik heb het hem moeilijk gemaakt, maar Jona viel niet uit zijn rol :) Hij bleef me consequent 'Jona' noemen en verbeterde Luca door te zeggen dat hij vanaf nu 'mama' heette. Uiteindelijk is hij toch maar weer gewoon Jona geworden, want dan kon hij naar zijn filmpje gaan kijken terwijl ik moest strijken...