Als 10-jarige was ik radicaal tegen het hebben van kinderen. Ik liet het aan iedereen weten: ik zou nooit kinderen baren. Ze waren vervelend en beperkend en niks voor mij.
Maar ergens in mijn puberteit heeft een geheimzinnig mama-gen zich in mijn lichaam genesteld. Ik wist wel zeker dat ik kinderen wou. En dat niet alleen, ik wou ze vroeg. Zo vroeg mogelijk. Ik wou een jonge mama zijn.
Ik BEN een jonge mama en mijn jongens zijn het allerbeste wat mij overkomen is. De avontuurtjes van Jona (1 juni 2005) en Luca (15 januari 2007)kunt u lezen op deze blogs.
4 opmerkingen:
wow, ik denk dat jij in 4 lijntjes gezegd heb waar ik al een hele post op zat te sjieken en dat er veel minder duidelijk uitgekomen is.
Nagel op de kop!!!!!
de waarheid in een notendop! knap gezegd!
gewèldig !
dat ze het proberen vind ik ook al goed ;-)
vrouwen zijn met weinig tevreden ;-)
Een reactie posten