Ik heb altijd wel van ze gehouden, van die mannen. Als kind al hing ik meer tussen de jongens dan meisjes. Het leven was zoveel minder ingewikkeld in de omgeving van het mannelijk brein. Minder gecompliceerd, minder achterbaks, minder listig en kwetsend. Ik hield (houd) wel van de mannelijke eenvoud, recht-voor-de-raap, no-nonsens attitude. Bovendien ben ik nooit echt dol geweest op meisjesspelletjes, meisjeskleren of meisjesmanieren. Het fleurige ensemble dat mijn moeder me deed dragen noemde ik 'apenpakje' en tegen de enkele vriendinnen die ik had verkondigde ik als pré-puber dat ik een liever een jongen had geweest.
Dat laatste is gelukkig wel veranderd. Intussen ben ik met hart en ziel vrouw (al zijn juwelen en make-up niet bepaald dagelijkse kost)en kan ik mannen weer ten volle appreciëren om hun anders-dan-een-vrouw-zijn. Ik wil ze dan wel groot, stevig, sterk, beschermend en ook ECHT mannelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten