Allebei de kinderen hingen al een half uur aan mijn benen te neuten, huilen, roepen en vechten om aandacht. De bedoeling was opruimen, maar dat wou dus echt niet lukken. Teneinde iets gedaan te krijgen heb ik beide broers zonder pardon samen in het park gezet.
Jona keek beduusd
Luca begon heel hard te wenen
Jona slaat een arm om Luca "Lucatje toch, je moet nie drietig zijn. Hier, een boekje voo jou"
:)Alle boosheid en frustratie om het afgelopen halfuur smolt als sneeuw voor de zon en terwijl ik ze net nog verwenstte bedacht ik nu hoeveel geluk ik wel niet had met twee zulke kereltjes.
-- Kheb ze toch nog laten zitten hoor tot ik opgeruimd had en ze hebben zich heeel goed gedragen. Kzal ze meer samen in tpark moeten zetten zeker?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
zoooo schattig...
gisteren vroeg ik me nog af wat dat park eigenlijk bij ons stond te doen...
de enige reactie die ik kreeg als ik Isla daar inzette was brullen...
;-)
:)Voor Luca is ht een time-out plekje als hij niet luistert. Jona kruipt er dikwijls vrijwillig in om puzzels te maken of boekjes te lezen.
Superschattig!
Nora speelt nog regelmatig graag in haar park. Een kwartier, maximum een half uur weliswaar, maar toch. Er ligt ook speelgoed in dat ze op haar speelmat niet heeft.
Alleszins zal ze moeten afkicken van haar park als broertje of zusje gearriveerd is! Binnen een 6tal weekjes...
Een reactie posten